Czuła się, jakby ogarnęła ją najgorsza z ciemności.

-Walczyłam... ciągle... i przegrałam...- wtuliła głowę w poduszkę, płacząc. -Mamoru... jestem niewdzięczna, niewarta.... powinieneś mnie opuścić... Seiya.... Mamoru... Seiya...

Przegrała. Nigdy nie wygra. Straciła Mamoru. Nigdy już nie spojrzy mu w oczy. Jest zgubiona. Nie pokona Black Moon. Nawet nie będzie w stanie wytłumaczyć Mamoru, dlaczego... co zrobiła...

Seiya. Sprawca jej kłopotów, a zarazem tak słodki i kochający. Nie może... go opuścić...

Nie ma po co żyć...

I wtedy podniosła głowę. Zrozumiała. Wiedziała, jaki jest jej cel w życiu.

-Uratuję tę planetę!- wykrzyknęła na cały głos, rozkoszując się sensem tych słów. -Tylko dla ciebie, Mamo-chan... Nie jestem ciebie warta, i co? Chcę, muszę! Zrobię to dla ciebie... dla nikogo innego... dla ciebie, Mamo-chan.- zakończyła, już szeptem Usagi.

* * *

Mamoru z rozczuleniem patrzył na ich wspólne zdjęcie, jeszcze do tego z ChibiUsą.

-Usa-ko... dobrze że między nami już wszystko dobrze- szepnął. -Kocham cię najbardziej na świecie... Nie dałbym sobie rady... ze stratą ciebie.

A gdyby musiał się z tym pogodzić, czy nie łatwiej było by paść trupem, przebity mieczem? To byłoby prostsze, niż znoszenie tego. Ale po co przejmować się tą myślą. To nigdy nie nadejdzie...

Rozkoszna myśl.

* * *

Seiya był poraniony, i... rozanielony. Co mu tam głupie, zielonowłose dziwadło, jeśli pocałował się z Usagi? Był to jego najcudowniejszy pocałunek w życiu. I jedyny. Śmiał się to zdjęcia blondynki ustawionego na komodzie. Nagle ktoś zapukał.

-Właź!- zawołał śmiało.

Drzwi otworzyły się.

-Od dawna nie byłeś tak radosny- ucieszył się humorem przyjaciela Yaten.

-Tak... to przez te wszystkie rozwiązania - skłamał Seiya z radością.

-Rozwiązania...- mruknął białowłosy bez przekonania.

Tak, pomyślał Seiya.

Nadchodzi rozwiązanie węzła, jakim jest jego życie...

Nadchodzi wybawienie.

Usagi.

* * *

Długopis upadł na ziemię. Ami ciągle drżała.

-Nie... Luno, to niesamowite. I dziwne- wyszeptała.

Czarna kotka pokiwała głową.

-Niesamowite, ale jest prawdą. Pierwsze połączenie nie daje nam raczej wielkiej nadziei- wykrzywiła się Luna. -Głupota. Wy?

-Uhm- Mizuno podniosła długopis i zaczęła obracać go w palcach. - Masz rację, to śmieszne...

Post został pochwalony 0 razy