Usagi ziewnęła. Ranek. Szybko wyszła z łóżka, pragnęła jak najszybciej mieć tę rozmowę za sobą, zobaczyć, co z niej wyniknie. Ubranie przyszykowała sobie już wczoraj: różowa bluzka bez ramiączek i błękitne jeansy. Później poranna toaletka i zeszła na dół na śniadanie. Na stole stały dwie kanapki: jedna z szynką i serem, druga z dżemem, oraz liścik napisany starannym pismem jej matki:

"Kochanie, ja, tatuś i Shingo jedziemy do sklepu, później do ZOO. Wrócimy późnym popołudniem.

Mamusia"

Blondynka zabrała się za kanapki. Brzuch ją bolał ze strachu, martwiła się, że w tej rozmowie coś może nie wyjść. Jednak nie ucieknie od tego. Musi przez to przejść. Przechodziłam przez o wiele gorsze rzeczy, pocieszała się, zakładając wprost lśniące bielą adidasy. Wyszła z domu.

* * *

Nacisnęła klamkę i głęboko odetchnęła świeżym powietrzem. Jakie to przyjemne, pomyślała. Zamknęła oczy i chwile się tym rozkoszowała. Obok niej stanęła jej najleprza przyjaciółka. Miała w ręce siatkę, a w siatce były świerze ciasteczka, upieczone przez Michiru. Hoti była pewna, że ChibiUsa woli zapach ciastek niż powietrza. I miała rację. Różowowłosa zaczęła powoli rozwiązywać supełek. Hotaru trzasnęła ją po rękach.

-Auuuu...!!!- zawołała ChibiUsa. -A to za co?!

-Przestań- Hotaru wyrwała jej siatkę z ręki. -Zjemy później, razem z JunJun.

-A może ona nie lubi takich ciasteczek?- zapytała jej przyjaciółka.

Jednak czarnowłosa nie miała żadnych wątpliwości co do tego, że JJ takie ciasteczka lubi, ku nieszczęściu ChibiUsy.

Szybko stanęły w umówionym miejscu. Hotaru spojrzała na zegarek, który nie dawno dostała od Haruki. 11:12.

-Mamy dwanaście minut spóźnienia- zwróciła się do przyjaciółki.

ChibiUsa oparła się o drzewo i powoli zjechała w dół, w końcu siadając. Dopiero po chwili doszły do niej słowa kruczowłosej.

-Ona ma więc więcej- odpowiedziała i zmrużyła oczy.

-Wcale nie!- usłyszały radosny głos z drzewa.

ChibiUsa i Hoti podskoczyły. JunJun siedziała na drzewie w krótkich, zielonych spodenkach i, też zielonej bluzce z krótkimi rękawkami. Śmiała się. Po chwili, bez najmniejszego zachwiania, stanęła na gałęzi i zeskoczyła z niej.

Są w szoku, pomyślała, dumna z siebie. Ale to tylko malutki popis...

-I jak?- zapytała. -Załatwimy to?

-Pomyślałyśmy, że lepiej zaczekać jeszcze kilka dni, i...

-...czekać na cud? Ale dobrze, jak tam chcecie, ja się w to nie mieszam.

Usiadła obok ChibiUsy. Hoti też usiadła. Milczały, nie wiedząc, co powiedzieć. JunJun teatralnie ziewnęła i zaczęła się rozciągać.

-Pogadamy?- zapytała Hotaru z braku leprzych pomysłów.

-No jasne!- zawołała ChibiUsa, ucieszona, że mogą zacząć coś gadać. -Wiecie, jaki miałam dziś sen? Byłam z E...

JunJun przestała się rozciągać i zmarszczyła brwi. Różowowłosa pożałowała swych słów natychmiast. A jeśli amazonka zacznie sobie z niej żartować?

-...Co ja gadam, byłam, chodziło o to, że MIAŁAM ekierkę...- zaśmiała się nienaturalnie. -Taaa, bardzo ładną ekierkę. I... ona nagle zamieniła się w... mantykorę i zaczęła mnie gonić. Zamieniłam się w Chibi Moon, ale to nic nie pomogło. To był okropny sen...

Okropny?, pomyślała zdziwiona Hotaru. Była pewna, ze ChibiUsa uśmiechała się przez sen.

Zielonowłosa wywróciła oczami.

-Ekierka, no rzeczywiście!- zawołała.

-Mam ciasteczka!- przypomniała sobie na głos Hotaru.

Wyciągnęła siatkę z nadzieją, że słodkie wypieki Michiru uratują sytuację. I rzeczywiście - napięcie jakby spadło, obu dziewczynom ślinka pociekła do ust.

-Mogę?- zapytała JJ.

-Jaaaasneee, bierz ile chcesz!- zaśmiała się ChibiUsa, sięgając do siatki.

-Dzięki!- zielonowłosa sięgnęła do siatki i po chwili ugryzła ciastko. -Mmmm... dobre. Wy je piekłyście?

-Nie, Michiru!- odpowiedziały równocześnie.

-Acha, to musi całkiem dobrze piec...

-No jasne, Michiru piecze wyśmienicie- powiedziała Hotaru i uśmiechnęła się promiennie.

Przez jakiś czas rozmawiały, aż w końcu temat spał na życie JunJun w Cyrku Martwego Księżyca. A wtedy i ona sobie o czymś przypomniała. Mianowicie o tym, co miała w kieszeni - ślicznym kolczyku z informacją...

-Mam do was prośbę- powiedziała nagle, a poważny ton jej głosu sprawił, że czarno i różowo włose zamilkły...

Post został pochwalony 0 razy